Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Tute ne malagrabla, la hodiaŭa vojo ŝajnas tamen iom senkaraktera post la hieraŭj belaĵoj. Ni progresas de vilaĝo al vilaĝo, tra la kamparo. Proksime al ni estas la maizo, en la fono estas la arbaro sur la reliefoj. Ĉe la kulmino, foje, kastelo.
La vento estas ankoraŭ forta. Ĝi blovas plej ofte kontraŭe al ni, foje flanke. Ĝi esats forta, sed multe malpli perforta ol hieraŭ, malpli konstanta ankaŭ. La suno brilas sen sukcesi vere varmigi la temperaturon, kiu restas iomete malvarmeta.
Morgaŭ la vetero estos malsama, pluvos la tutan tagon, la temperaturo ĉiam restos sub 20 gradoj. La pluvo komencos ĉi-nokte. Ni estis avertitaj. Feliĉe, ni ne tendumas ĉi-nokte aŭ venontan nokton. La kapricoj de la vetero do ne estos nesupereblaj.
Ni transiras la urbon Aalen, kiu havas preskaŭ 70 000 loĝantojn. Poste ni daŭrigas nian vojaĝon trankvile. La vojo supren kaj malsupreniras konstante sed la penoj estas ĉiam elteneblaj, precipe ĉar la impeto akirita en la malsupreniro permesas gluti la unuajn metrojn de la sekva grimpado.
Alveninte al Schwäbisch-Gmünd, la loko de nia etapo, atendas nin tamen tre malsama muziko. La urbo situas ĉe la piedo de la Ŝvaba Ĵuraso kaj informas nin pri tio. Grimpado de pli ol kilometro je pli ol 15% atendas nin, moke. Neeble sur biciklo, ni devas deĉevali kaj puŝi, gajnante pene metron post metro.
Duonvoje, du homoj laboras. Mi demandas ilin ridante, ĉu ili havus la bonan planon ebenigi la trakon por ni. Ne. Sed ili klarigas al mi, ke ili anstataŭas per du simplaj fostoj la baron, kiu formis labirinton tiel streĉan, ke biciklantoj devis malfiksi siajn sakojn por transiri ĝin. Dankon al ili!
Ĉe la supro de ĉi tiu kalvario, viro ekkonvercias kun ni. Li ĵus porti sian elektran biciklon en biciklovendejo en la urbo por ke ĝi estu prizorgita kaj, 71-aĝa, li piediris supren laŭ la kruta deklivp, kasko en mano.
Li gratulas nin pro tio, ke ni vojaĝis tra Eŭropo per "bio-biciklo".
.Loin d'être désagréable, la journée d'aujourd'hui semble cependant un peu fade après les beautés d'hier, de village en village, à travers la campagne. Au premier plan les maïs, puis plus loin la forêt sur les reliefs. Au sommet, parfois un château.
Le vent est toujours soutenu, le plus souvent de face, parfois de trois quarts, mais beaucoup moins violent qu'hier, moins constant aussi. Le soleil brille sans parvenir à vraiment réchauffer la température qui reste un peu fraîche.Demain ce sera différent, il pleuvra toute la journée, la température restera toujours inférieure à 20 degrés. La pluie commencera dès cette nuit. Nous sommes prévenus. Mais nous ne campons ni cette nuit ni la nuit prochaine. Les aléas de la météo ne seront donc pas rédhibitoires.On traverse la ville d'Aalen, près de 70.000 habitants puis on poursuit sa route tranquillement. Ça monte et ça descend continuellement mais l'effort est toujours supportable, d'autant que l'élan pris dans la descente permet de s'affranchir des premiers mètres de la montée qui suit.À l'arrivée à Schwäbisch-Gmünd, le lieu de notre étape, c'est en revanche une toute autre musique. La ville est située sur les contreforts du Jura souabe et nous le fait savoir. Une montée de plus d'un kilomètre à plus de 15% nous attend, goguenarde. Impossible à vélo, il nous faut mettre pied à terre et pousser, laborieusement gagner mètre après mètre.À mi-côte, de ouvriers sont au travail. Je leur demande en riant s'ils ont le noble projet de nous aplanir la piste. Non. Mais ils m'expliquent qu'ils remplacent la barrière qui formait un labyrinthe si serré que les cyclistes devaient décrocher les sacoches pour la franchir par deux poteaux simples. Merci à eux !Au sommet de ce chemin de croix, un monsieur engage la conversation. Il vient de mettre son vélo assisté en révision en ville et, à 71 ans, a remonté la côte à pied, son casque à la main.Il nous félicite de parcourir l'Europe à « bio-vélo ». Le joli mot !
