Nous quittons Henridorff par la Vallée des éclusiers. La piste longe les 17 écluses du canal de la Marne au Rhin sur un tronçon fermé à la navigation depuis 1969, date de la mise en service du Plan Incliné. Il y a donc au moins 17 propriétaires d'un fragment du paradis.
Il faut ensuite monter quelques côtes bien senties. Ce n’est pas trop long mais ça grimpe dur.
Nous traversons ensuite Niderwiller. On y trouve une belle tuilerie encore en activité et une faïencerie qui ne l'est plus.
Puis nous rejoignons le canal que nous ne quitterons que quelques kilomètres avant notre arrivée. Cette longue piste pourrait être monotone mais les paysages à droite et à gauche sont variés. Après avoir traversé de belles forêts, nous traversons une campagne aux courbes et aux couleurs douces.
Progressivement les noms dss villages indiquent le changement de région ; les finales en -willer et -heim cèdent la place aux -ange puis aux -ville... Nous ne sommes pourtant pas encore en Normandie...
Ni forlasas Henridorff tra la Valo de la ŝlosistoj. La vojo laŭiras la 17 kluzojn de la kanalo Marno-Rejno per sekcio fermita al navigado ekde 1969, kiam la Inklinita Plano ekfunkciis. Do estas almenaŭ 17 posedantoj de fragmento de paradizo.
Ni tiam devas grimpi kelkajn akrajn montetojn. Ne estas tro longe sed grimpas forte.
Ni tiam transiras Niderwiller. Estas bela kahela fabriko ankoraŭ aktiva kaj ceramikaĵo, kiu ne plu ekzistas.
Poste ni atingas la kanalon, kiun ni forlasos nur kelkajn kilometrojn antaŭ nia alveno. Ĉi tiu longa vojo povus esti monotona, sed la pejzaĝoj dekstre kaj maldekstre estas diversaj. Trairinte belajn arbarojn, ni transiras kamparon kun mildaj kurboj kaj koloroj.
Iom post iom la nomoj de la vilaĝoj indikas la ŝanĝon de regiono ; la finaloj en -willer kaj -heim cedas al -ange tiam al -ville ... Ni tamen ankoraŭ ne estas en Normandio ...
