La journée commence par la traversée du Fehmarnsundbrücke. On doit s'habituer et l'habitude doit dompter les peurs car j'aborde cette fois la traversée sans appréhension. C'est, je crois, le dernier grand pont à traverser pendant notre voyage puisque nous avons prévu, comme nous l'avions fait à l'aller, de prendre le bus au Havre pour rentrer à Caen et éviter ainsi le Pont de Normandie.
Par de beaux chemins dans la forêt, des petites routes de campagne tranquilles, nous roulons un peu à l'intérieur pendant une trentaine de kilomètres avant de rejoindre la mer que nous suivons ensuite jusqu’à notre arrivée.La zone est très touristique, fréquentée par une clientèle familiale. Il y a beaucoup d'enfants et de promeneurs, à pied ou à vélo. Beaucoup de gens se baignent - la météo s'y prête - ou se reposent dans les Strandkörbe que nous avons plaisir à retrouver.Le tout donne à l'étape du jour, à l'instar de celle d'hier, un petit air de balade estivale, d'autant que l'itinéraire ne présente aucune difficulté. Ça monte et ça descend gentiment. Les automobilistes, respectueux des limitations de vitesse, circulent à vitesse réduite. Le soleil brille, sans excès.En campagne, si les champs de céréales sont encore nombreux, les plus nombreux peut-être, ils ne sont plus aussi les seuls ou presque, comme au Danemark. On trouve ici d'autres cultures, comme le maïs ; le vert le dispute au jaune, l'horizon n'est pas monochrome, le paysage est plus varié.A notre arrivée, nous faisons les courses au supermarché proche du camping. Après nos quelques semaines au Danemark, les prix ici nous semblent incroyablement modérés. On aurait presque l'impression de pouvoir acheter tout le magasin.Contrairement au camping d'hier, celui-ci dispose d'un frigidaire, d'un congélateur et d'une connexion wifi qui fonctionne !Demain l'étape qui nous mène à Lübeck est courte et sans difficulté. Il fera beau mais pas trop chaud, il ne pleuvra pas, le vent sera modéré. On se la coule douce.
La tago komenciĝas per krucado de la Fehmarnsundbrücke. Vi devas alkutimiĝi kaj kutimo devas malsovaĝigi timojn ĉar ĉi-foje mi transiras sen timo. Tiu ponto estas, mi kredas, la lasta grava, kiun ni transiros dum nia vojaĝo, ĉar ni planis, kiel ni faris dum la prima etapo, enbusi el Havro al Caen kaj tiel eviti la Normanda Ponto (Pont de Normandie).
Per belaj padoj en la arbaro, malgrandaj kvietaj landvojoj, ni veturas iom enlanden dum ĉirkaŭ tridek kilometroj antaŭ ol atingi la maron kiun ni poste sekvas ĝis ni alvenas en Neustadt in Holstein
La zono estas tre turisma, vizitata de familia klientaro. Estas multaj infanoj kaj promenantoj, piede aŭ bicikle. Multaj homoj banas sin – la vetero taŭgas – aŭ ripozas en la Strandkörbe, kiun ni ĝojas retrovi.
Ĉio donas al la hodiaŭa etapo, kiel tiu de hieraŭ, iom someran aspekton, precipe ĉar la itinero prezentas neniun malfacilaĵon. Ĝi iras supren kaj malsupren dolĉe, pigre. Aŭtomobilistoj, respektante rapidlimojn, veturas kun reduktita rapideco. La suno sufiĉe varmas sed ne tro.
En la kamparo, se la kampoj de cerealoj estas ankoraŭ multaj, la plej multaj eble, ili ne plu estas la solaj aŭ preskaŭ, kiel en Danio. Aliaj kultivaĵoj estas kultivitaj ĉi tie, kiel maizo ; verdoj konkuras kun flavojn, la horizonto ne estas monokromata, la pejzaĝo estas pli varia.
Kiam ni alvenas, ni aĉetas ĉe la superbazaro proksime de la kampadejo. Post niaj kelkaj semajnoj en Danio, la prezoj ĉi tie ŝajnas nekredeble malaltaj al ni. Preskaŭ kiel vi povus aĉeti la tutan vendejon.
Male al la hieraŭa kampadejo, ĉi tiu havas fridujon, frostujon kaj funkciantan retaliĝon !
Morgaŭ la etapo, kiu kondukas nin al Lubeko (Lübeck), estas mallonga kaj facila. La suno ne tro varmos, ne pluvos, la vento estos dolĉa. Ni estos trankvilaj.
