Nous avons rencontré plusieurs personnes au camping avec lesquelles nous avons eu des discussions intéressantes.
Jean-François et Catherine sont liégeois. Avec leurs enfants Walter et Sacha, ils envisagent un premier voyage à vélo l'été prochain. Nous leur partageons notre expérience. Combien de kilomètres par jour avec les enfants ? Quels bagages emmener ? Quels outils utiliser pour préparer l'l'itinéraire ?Ils pensent au Danemark, parce que c'est plat. Certes, mais nous leur conseillons de penser au vent.Il est possible que nous revoyions lors de notre passage à Liège.Nous échangeons aussi avec Maria et sa fille Sarah. 22 ans aujourd'hui. Zum Geburstag viel Glück !Certes la pluie avait cessé à notre arrivée mais une averse est tombée peu après que nous avons fini de nous installer hier soir. Pas grave donc. Une autre ce matin. Mais suffisamment courte pour que nous ayons eu le temps de sécher la tente ensuite.Pour quitter le Danemark, nous avons eu droit à une jolie piste en sous-bois, longue de près de 20 kilomètres qui nous mène à quelques centaines de mètres de l'embarcadère de Rødby.Nous roulons sur un lit de prunes et de mirabelles, la piste en est jonchée. Il faudrait moins d'une heure pour en remplir une brouette. De quoi faire des confitures et pâtes de fruits pour tout l'hiver. J'en grappille quelques-unes au passage mais il nous en reste une pleine boite de notre récolte d'hier.L'embarquement pour Puttgarden est à 12 : 15. Nous mangeons sur le bateau. Véro tente la Curry Wurst. Et des frites. Nous n'en n'avions pas mangé depuis un moment.Petit cafouillage au débarquement. Rien n'est indiqué, du moins pour les cyclistes. L'accès à l'autoroute pour les automobiliste est lui explicitement fléché. Un cycliste auquel nous demandons notre chemin nous accompagne jusqu'au début de notre itinéraire.Fehmarn est une île. Touristique. Mais de beaux espaces sont préservés.Sans que nous puissions expliquer pourquoi, le changement d'avec le Danemark nous est clairement perceptible. Nous éprouvons l'impression étrange de rentrer à la maison.Notre camping est de l'autre côté de l'île. Il nous faut en faire le demi-tour par la digue et les petites routes. Les paysages sont magnifiques. Il y a partout de petites plages de sable ou de galets où les gens se baignent.La météo aidant, nous avons moins l'impression d'être en voyage que celle d'être en ballade par un beau week-end. Demain nous quitterons l'île par le pont qui enjambe le Fehmarnsund. 1.300 mètres de long, 22 mètres au-dessus de la mer. Nous rejoindrons ainsi l'Allemagne continentale que nous traverserons sur un peu plus de 1.000 kilomètres en direction du sud-ouest pour retrouver ensuite la Belgique.Une toute autre séquence de notre voyage.
Ni renkontis plurajn homojn en la kampadejo kun kiuj ni havis interesajn diskutojn.
Jean-François kaj Catherine estas el Lieĝo. Kun iliaj infanoj Walter kaj Sacha, ili planas unuan bicikladon la venontan someron. Ni dividas nian sperton kun ili. Kiom da kilotrojn tage kun la infanoj ? Kian pakaĵon preni ? Kiajn ilojn uzi por prepari la itineron ? Ili pensas pri Danujo, ĉar ĝi estas plata. Certe, sed ni konsilas al ili ne forgesi la venton.
Eblas, ke ni revidos dum nia vizito al Lieĝo.
Ni ankaŭ babilas kun Maria kaj ŝia filino Sarah. 22 jarojn aĝa hodiaŭ. Zum Geburstag viel Glück !
Verdire la pluvo ĉesis kiam ni alvenis, sed pluvego falis baldaŭ post kiam ni finis starigi la tendon hieraŭ nokte. Ne gravas tiam. Alia ĉi-matene. Sed sufiĉe mallonga : ni havis tempon por sekigi la tendon antaŭ la foriro.
Por forlasi Danion, ni biciklas sur bela vojo en la arbaro, preskaŭ 20 kilometrojn longa, kiu kondukas nin kelkcent metrojn de la moleo Rødby.
Ni veturas sur prunoj kaj mirabeloj, la bvojo estas plena de ili. Necesus malpli ol unu horo por plenigi ĉarumon. Sufiĉe por fari konfitaĵojn kaj fruktoĵeleojn por la tuta vintro. Mi manĝas kelkajn survoje sed ni havas plenan skatolon el nia rikolto de hieraŭ.
Enŝipiĝo por Puttgarden estas je 12 : 15. Ni manĝas sur la boato. Vero provas la Curry Wurst. Kaj fritoj. Ni ne manĝis ĝin dum kelka tempo.
Malgranda eraro post elŝipiĝo. Nenio estas indikita, almenaŭ por biciklantoj. Aliro al la aŭtovojo por aŭtistoj estas eksplicite signalita. Biciklanto, de kiu ni petas nian vojon, akompanas nin ĝis la komenco de nia itinero.
Fehmarn estas insulo. Estas sufiĉe da turistoj ĉi-tie. Sed belaj spacoj estas konservitaj.
Sen ke ni povu klarigi kial, la ŝanĝo kompare al Danio estas klare perceptebla por ni. Ni havas la strangan senton reveni hejmen.
Nia kampadejo estas ĉe la alia flanko de la insulo. Ni devas turni sin apud la digo kaj la malgrandaj vojoj. La pejzaĝoj estas grandiozaj. Ĉie estas malgrandaj sablaj aŭ ŝtonetaj strandoj, kie homoj banas sin.
Pro la vetero, ni havas malpli la impreson vojaĝi ol promeni en bela semajnfino.
Morgaŭ ni forlasos la insulon tra la ponto, kiu trairas la Fehmarnsund. 1.300 metrojn longa, 22 metrojn super la maro. Ni tiel atingos kontinentan Germanion, en kiu ni biciklos iom pli ol 1.000 kilometrojn en la direkto al la sudokcidento por poste alveni en Belgio.
