69. Euskirchen

Nous avons passé la nuit chez Conny et Stephan, deux espérantistes de Bad-Godesberg, une ville désormais intégrée à Bonn, au sud-est de l'ancienne capitale fédérale.

Avant de revenir en Allemagne, ils ont vécu quelques années en Chine et... en ont ramené de bonnes recettes de cuisine dont Stephan nous fait profiter. L'équilibre des épices est riche et subtil. Un régal !

Après le repas, ils nous emmènent faire une petite promenade aux alentours, ils nous montrent la maison où Beethoven prenait ses quartiers d'été. Nous grimpons au château de Godesburg qui offre un beau point de vue sur la ville.

Ils sont espérantistes de longue date et maitrisent parfaitement la langue, ce qui nous permet de progresser.

Conny est déjà partie au travail quand nous nous levons à 7 heures. Stephan est déjà allé à la boulangerie pour acheter les Brötchen du petit déjeuner.

Comme toujours, l'amitié et l'aide que nous apportent les samideanoj – les personnes qui ont en commun l'idée de la langue universelle et contribuent à la richesse des échanges qu'elle permet – nous est précieuse.

Encore quelques kilomètres au long du Rhin... qui nous donneraient envie de refaire le voyage de l'Eurovélo 15. Véro rêve de Suède et d'Italie, de Budapest et du Rhin... mais voudrait que nous partions moins longtemps l'an prochain pour profiter un peu de l'été en Normandie... La possibilité de les réaliser tous manque moins que les projets. On dit qu'on devient vieux quand on n'en n'a plus. Nous devrions rester suffisamment jeunes un moment encore...

L'étape d'aujourd'hui est très courte, à peine 35 kilomètres. C'est que nous allons bientôt flirter avec les massifs de l'Eifel et des Ardennes et qu'avant de rejoindre la vallée de la Meuse, il faut passer quelques bosses... Il faut aussi trouver des campings séparés les uns des autres par une distance et un dénivelé acceptables. Ils sont moins nombreux par ici. Nous avons déjà parcouru 4.500 kilomètres. Il en reste un millier... Qui veut aller loin... 

Pendant la montée au Wachtberg, les paysages, bien que nous soyons entre 200 et 250 mètres d'altitude seulement, prennent un petit air de moyenne montagne. Les rues sont plus étroites, les paysages sont fermés, il y a davantage d'arbres et de forêts, un peu d'élevage, pas de culture.

Les pentes rapidement s'adoucissent puis on retrouve des paysages plus plats où les cultures se diversifient. Il y a bien sûr encore du maïs, mais beaucoup moins que les jours précédents. Beaucoup de pommiers, des champs de chou rouge, quelques betteraves.

Nous parvenons bien sûr très tôt au camping, dans un écart d'Euskirchen, à une dizaine de kilomètres du centre ville. Il fait une chaleur écrasante. La lessive sèchera vite.

Il ne pleuvra pas. Il n'a pas plus depuis plus de deux mois ici, pas une goutte. 

Au contraire de cette année, les inondations dans la vallée de l'Ahr, à quelques kilomètres, d'ici ont fait plus d'une centaine de morts l'année dernière. Le traumatisme est fort, tout le monde ici en parle encore, le propriétaire du camping nous montre la marque laissée par les eaux.

Les catastrophes climatiques s'enchainent, s'en soucie-t-on ? Vraiment.

L'étape de demain sera du même acabit que celle d'aujourd'hui. 

Nous traverserons donc Euskirchen, la ville jumelle de Charleville-Mézières, où nous serons la semaine prochaine.

L'année dernière, partis de Giberville, nous avions traversé la ville jumelle de Rosheim.

Ni tranoktis ĉe Conny kaj Stephan, du esperantistoj el Bad-Godesberg, urbo nun parto de Bono, sudoriente de la iama federacia ĉefurbo.

Antaŭ ol reveni al Germanio, ili vivis en Ĉinio dum kelkaj jaroj kaj alportis kelkajn bonajn kuirreceptojn. Stephan kuir(art)as por ni. La ekvilibro de spicoj estas riĉa kaj subtila. Tiom bongustema !

Post la manĝo, ili kondukas nin por iom promeni, ili montras al ni la domon, kie Beethoven kutimis ferii somere. Ni grimpas al la kastelo Godesburg de kiu oni havas belan vidon de la urbo.

Ili longe estas esperantistoj kaj perfekte regas la lingvon, danke al ili, ni progresas.

Conny jam foriris al la laboro, kiam ni ellitiĝas je la 7-a. Stephan jam iris al la bakejo por aĉeti la matenmanĝon. Brötchen.

Ankoraŭ, la amikeco kaj la helpo de niaj samideanoj altvaloras.

Ankoraŭ kelkaj kilometroj laŭ la Rejno... kio igus nin voli refari la vojaĝon laŭ la bicikla vojo Eurovélo 15. Véro revas pri Svedio kaj Italio, pri Budapeŝto kaj Rejno... sed ŝatus, ke ni foriru restu -hejme pli longe venontjare por profiti de la somero en Normandio... Malpli mankas la ebleco efektivigi ĉiujn, ol la projektoj. Oni diras, ke vi maljuniĝas kiam vi ne plus havas revojn kaj projektojn. Ni ankoraŭ restos sufiĉe junaj por iom da tempo...

La hodiaŭa etapo estis tre mallonga, apenaŭ 35 kilometroj. Ni alproksimiĝas Ejfel kaj Ardenaj masivoj ; antaŭ ol atingi la Moza valon, ni devas trapasi kelkajn montojn... Ni ankaŭ devas trovi kampadejojn kies distanco unu de la alia kaj inter kiuj la deklivo estas fareblaj por ni. Ni jam veturis 4 500 kilometrojn. Restas mil... Kiu volas malproksimen iri ne devas lacigi sian ĉavalon...

Dum la supreniro al Wachtberg, la pejzaĝoj, kvankam ni estas nur inter 200 kaj 250 metroj super la marnivelo, aspektas preskaŭ  mezmontaran pejzaĝojn. Ili estas pli fermitaj, la stratoj estas pli mallarĝaj, estas pli da arboj kaj arbaroj, iom da brutaro, neniu kultivado.

La deklivoj rapide malaperas. Tiam ni trovas pli ebenaj pejzaĝojn kie la kulturoj estas diversigitaj. Kompreneble ankoraŭ estas maizo, sed multe malpli ol la antaŭaj tagoj. Multaj pomarboj, kampoj de ruĝa brasiko, kelkaj betoj.

Kompreneble, ni tre frue alvenas al la kampadejo, en ĉirkaŭaĵo de Euskirchen, ĉirkaŭ dek kilometrojn de la urbocentro. Estas varmege. La vestaĵo sekiĝos rapide.

Ne pluvos. Ne pluvis ĉi tie de pli ol du monatoj, eĉ ne unu guton.

Male al ĉi-jare, inundoj en la Ahr-valo, kelkajn kilometrojn de ĉi tie, mortigis pli ol cent homojn pasintjare. La traŭmato estas forta, ĉiuj ĉi tie ankoraŭ parolas pri tio. La posedanto de la kampadejo montras al ni la markon de la akvonivelo sur la muroj.

Klimataj katastrofoj sekvas unu la alian, ĉu ni zorgas ? Vere.

La morgaŭa etapo estos pli malpli kiel la hodiaŭa.

Ni transiros Euskirchen, la ĝemelan urbon de Charleville-Mézières, kie ni estos venontsemajne.

Pasintjare, forlasante Giberville, nia urbo, ni trapasis la ĝemelan urbon Rosheim.