Après avoir quitté le camping ce matin, nous traversons une superbe réserve naturelle. Nous en traverserons d'autres, tout aussi belles pendant la journée. Paysage de plaine et de plan d'eaux, de canaux qui quadrillent les parcelles consacrées à l'élevage.
Nous croisons des dizaines d'espèces d'oiseaux, c'est un spectacle merveilleux dont se privent les automobilistes que nous voyons circuler au loin sur l'autoroute qui nous apparaît de temps à autres. Nous passons, à proximité d'Edam, par la ville de Volendam, envahie de touristes. Nous y pique-niquons face à la mer. Elle est calme sous le soleil du jour, la température est agréable et le vent furieux d'hier est tombé. Le temps est idéal pour le cycliste.Evidemment, puisque nous sommes ici au pays du fromage, dans l'autre pays du fromage, nous en achetons un morceau dans l'un des nombreux distributeurs automatiques installés dans les fermes. Il est délicieux. Rien à voir avec l'Edam bon marché au goût de plastique que nous trouvons dans nos supermarchés.L'eau est ici partout, amie et nourricière mais aussi danger mortel potentiel, tapie derrière la digue, toujours prête à la franchir et à submerger le polder que la montée des eaux consécutive au réchauffement climatique menacent toujours davantage. Des travaux gigantesques sont en cours pour consolider et rehausser les digues. Suffiront-ils ? En Belgique déjà, on a prévu si la nécessité en devient incontournable d'abandonner aux flots toute une bande littorale dans la région de Koksijde, laissée à la mer et de Furnes en utilisant l'autoroute existante comme digue dans le futur. Plusieurs dizaines de milliers d'habitations des trouveraient submergées. Personne ne veut y croire. Et pourtant...
Forlasinte la kampadejon ĉi-matene, ni transiras belegan naturrezervejon. Ni vidos aliajn, same belajn dumtage. Pejzaĝo de ebenaĵoj kaj pecoj de akvo, kun kanaloj trakruciĝantaj la paŝtejoj dediĉitaj al brutobredado.
Ni renkontas dekojn da specioj de birdoj, estas mirinda spektaklo, kiun maltrafas la aŭtistoj, kiujn ni vidas forveturi sur la aŭtovojo, kiu aperas al ni de tempo al tempo.Ni trairas, apud Edam, tra la urbo turisma urbo Volendam. Ni piknikas tie fronte al la maro. Estas trankvile sub la suno, la temperaturo estas agrabla kaj la hieraŭa furioza vento estingiĝis. La vetero estas ideala por la biciklanto.Ĉar ni estas ĉi tie en la lando de fromaĝo, en la alia lando de fromaĝo, ni kompreneble aĉetas pecon de unu el la multaj vendiloj instalitaj en la bienoj. Ĝi estas bongusta. Tute ne tiel kiel la malmultekosta Edam kun plasta gusto, kiun ni trovas en niaj superbazaroj.Akvo estas ĉie ĉi tie, amiko kaj nutristo sed ankaŭ ebla mortdanĝero, kaŝatendanta malantaŭ la digo, ĉiam preta transiri ĝin kaj subakvigi la polderon, kiun la altiĝantaj akvoj rezultantaj de la mondvarmiĝo ĉiam pli minacas. Grandegaj laboroj estas faritaj por plifirmigi kaj levi la digojn. Ĉu ili sufiĉos?En Belgio, jam estas planita, se la bezono fariĝos neevitebla forlasi al la ondoj tutan marbordan strion en la regiono inter Koksijde and Veurne. Koksijde estus lasita al la maro kaj oni uzus la ekzistantan aŭtovojon kiel digon. Pluraj dekoj de miloj da hejmoj estus subakvigitaj. Neniu volas kredi ĝin. Tamen...
