Après une bonne nuit passée dans le Shelter, seuls au cœur de la nature, et un semblant de petit déjeuner vite avalé, nous allons au bord du fjord. Il faisait si mauvais hier que nous n'avions guère pris le temps de l'admirer.
Il a plu par intermittence une bonne partie de la nuit. Une petite pluie fine mais très mouillante. C'est encore maussade ce matin mais ça devrait se lever dans la journée.En revanche, le vent est très très fort, des bourrasques entre 40 et 60 kilomètres heure. De face.Il fait incontestablement de cette journée la plus difficile depuis le début de notre voyage. Notre moyenne est inférieure à 10 kilomètres heure. C'est réellement épuisant. On à l'impression de se heurter à un mur que l'on grignote à chaque tour de pédale, un peu comme les mineurs attaquaient le filon à la rivelaine.Il faut en outre rester toujours en alerte. Les bourrasques nous déséquilibrent. A plusieurs reprises, nous nous retrouvons sur le bas-côté de la route. Le soir, nous avons des douleurs dans les bras et les épaules à force de tenir fermement le guidon.Par ailleurs, les paysages sont nettement moins beaux que ceux d'hier, sauf à l'occasion de quelques beaux passages. On traverse une belle forêt qui a en outre le mérite de nous abriter. A partir de Fjand, on roule sur une bande de terre entre la mer et le fjord mais on ne l'aperçoit que de loin, on le devine à peine. Au milieu de ce long tronçon, nous faisons halte pour le repas à Thorsminde dans un local spécialement destiné aux cyclistes, à l'abri. L'endroit est même pourvu d'un immense barbecue, peu utile pour notre salade tomates-maïs. Pas de prise de courant donc, toujours pas de soupe en sachet ni de café !Le tronçon suivant est difficile et sans intérêt. On roule en ligne droite sur une route nationale sans piste cyclable pendant des kilomètres, le vent toujours de face. Passé ce long tronçon, nous modifions notre itinéraire pour le raccourcir. Nous ne verrons pas Ferring Sø, nous passons au sud pour rejoindre directement Lemvig. Les derniers kilomètres dans la campagne sont magnifiques. Le relief est ici beaucoup plus marqué.Nous arrivons au camping bien fatigués. Après le repas, nous redéfinissons l'itinéraire des 3 jours suivants car le vent est annoncé plus fort encore. Nous traçons la route la plus droite possible.Demain, heureusement l'étape est courte.
Post bona nokto pasigita en la Shelter, solaj en la koro de la naturo, kaj post rapide englutita matenmanĝo, ni iras al la rando de la fjordo. La vetero estis tiel malbona hieraŭ, ke ni apenaŭ prenis la tempon por admiri ĝin.
Pluvis intermite dum la plej granda parto de la nokto. Malforta sed tre malsekiginta pluvo. La vetero ankoraŭ ne estas agrabla ĉi-matene sed ĝi devus pliboniĝi dum la tago.
Sed ventas tre tre forte, inter 40 kaj 60 kilometroj hore. De fronto kompreneble.
Tiu ĉi vento sendube farigas la tagon kiel la plej malfacila ekde la komenco de nia vojaĝo. Nia averaĝa rapideco estas malpli ol 10 kilometroj hore. Estas vere laciga. Ni havas la impreson trafi muron, kiun ni mordetas je ĉiu turno de la pedalo, iom kiel la ministoj atakantaj la vejnon de karbo ĉe la rivelano.
Krome, ni devas ĉiam resti viglaj. La ekblovoj malekvilibrigas nin. Plurfoje, ĝi puŝas nin flanke de la vojo.
Vespere, ni havas doloron en la brakoj kaj ŝultroj pro la tenado de la stirilo firme.
Krome, la pejzaĝoj estas multe malpli belaj ol tiuj de hieraŭ, krom okaze de kelkaj belaj trairejoj.
Ni transiras belan arbaron, kiu ankaŭ ŝirmas nin.
De Fjand, oni veturas sur strio de tero inter la maro kaj la fjordo sed oni povas vidi ĝin nur de malproksime, oni apenaŭ povas ekvidi ĝin. Meze de tiu ĉi longa vojo, ni haltas por tagmanĝi en Thorsminde en ŝirmita areo speciale destinita por biciklantoj. La loko havas eĉ grandegan kradroston, ne tre utilan por nia tomato-maiza salato. Neniu elektra elirejo do ankoraŭ neniu pulvera supo aŭ kafo!
La sekva sekcio estas malfacila kaj neinteresa. Ni veturas en rekta linio sur nacia vojo sen biciklovojo dum kilometroj, la vento ĉiam de antaŭe.
Post ĉi tiu longa sekcio, ni modifas nian itineron por mallongigi ĝin. Ni ne vidos Ferring Sø, ni iras suden por atingi Lemvig rekte. La lastaj kilometroj en la kamparo estas grandiozaj. La reliefo ĉi tie estas multe pli dekliva.
Ni alvenas al la kampadejo tre lacaj. Post la manĝo, ni malongigas la planitan itineron por la sekvaj 3 tagoj ĉar la vento devus esti eĉ pli forta. Ni sporas la plej rektan vojon ebla.
