La journée aujourd'hui est chaude et ensoleillée. Pas aussi chaude qu'en France où l'heure nous dit-on est à la canicule. Suffisamment toutefois pour nous prolongions un peu le petit déjeuner et que la tente soit parfaitement sèche avant que nous ne la pliions.
Il n'y a que deux bateaux par jour entre Delfzijl et Emden. Le premier est à 10:50, trop tôt pour les lambins que nous sommes. Nous prendrons donc le second à 16:50. Mais même en choisissant l'itinéraire le plus indirect, il n'y a guère plus de 30 kilomètres jusqu'à l'embarcadère.Le gérant du camping nous décrit Delfzijl comme une ville affreuse, défigurée par la construction d'immeubles modernes. Il nous conseille plutôt de faire un détour par la jolie ville moyenâgeuse d'Appingedam, la plus petite commune de la province, notamment connue pour ses Hängende Küchen (cuisines suspendues). Les voies vertes bétonnées à travers les champs de céréales et de pommes de terre et les pistes longeant les routes secondaires permettent de rouler à bonne allure. Pas de digue aujourd'hui, aucun mouton, à peine quelques vaches. Nous sommes en 50 avant Jésus-Christ. Toute la Néderlandie est occupée par les Romains... Toute ? Non! Ici, à Bierum, le druide Van de Mikstuur prépare une formidable potion magique faite de malt, de houblon, de levures et d'eau – il n'en manque pas ici –. C'est elle qui permet aux habitants du village de habitants de résister encore et toujours à l'envahisseur. C'est du moins l'histoire qui me vient en tête en traversant Bierum.Nous pique-niquons au bord du Damsterdiep jusqu'à ce que quelques enfants décident de se baigner à moins de deux mètres de nous et, comme il se doit, de faire un concours de « bombes » dont les plus réussies nous éclaboussent forcément. Nous leur laissons volontiers la place et allons prendre un café dans l'ancienne basilique désacralisée, un lieu frais et agréable. Pour quelques kilomètres nous retrouvons digue et moutons sur le chemin qui mène à l'embarcadère. Sur le point de quitter les Pays-Bas, nous faisons le bilan de ce qui nous a paru rendre belles et paisibles ces provinces de Frise et de Groningen outre leurs jolis drapeaux qui flottent au vent et pavoisent chaque maison ou presque – celui de la Frise avec ses jolis pompeblêden rouges (feuilles de nénuphar) qui ressemblent à des cœurs est bien joli -. Le regard qui porte loin dans la plaine et l'eau bien sûr, toujours présente, à quelques mètres des maisons, aussi modestes soient-elles. Les habitations n'ont pas ou n'ont qu'un étage, elles sont à hauteur d'homme. On ne voit pas ici de grands ensembles dont la verticalité déchirerait l'horizon. Les jardins sont fleuris, les pelouses impeccablement tondues, la nature toujours présente, les oiseaux et les moutons, paisibles, les rues pavées de briques rouges. Se déplacer à vélo est facile : pas de côtes, mais une météo souvent défavorable, pluie et vent sont monnaie fréquents. Toutes les routes secondaires ou presque sont doublées d'une route cyclable, les carrefours sont souvent sécurisés. Le vélo est donc un mode normal de déplacement. La fille de Maike dédaigne le bus scolaire et se rend tous les jours à vélo au collège, à 8 kilomètres de chez elle. La circulation n'est pourtant pas, nous semble-t-il, aussi apaisée qu'on le dit – les automobilistes ici, au contraire de ce que nous avons vu en Flandre, ne semblent pas moins pressés et ne sont guère plus courtois qu'en France. Cerise sur le gâteau, les panneaux publicitaires sont rares et le plus souvent discrets. Nous traversons en bateau l'estuaire de l'Ems. La durée de la traversée est d'une heure vingt, ce qui laisse le temps de contempler le fleuve dont j'ignorais l'existence – nous avions bien croisé Bad Ems pendant notre voyage au long du Rhin mais... ça n'a rien à voir !Sur les berges du fleuve, large ici de près de 4 kilomètres, tout au long de notre parcours, les éoliennes sont si nombreuses que je ne parviens pas à les compter. Il y en a des centaines. Nous croisons peu d'autres bateaux, pour la plupart des voiliers.Voici l'Allemagne.
La tago hodiaŭ estas varma kaj suna. Ne tiom varme kiom en Francio, oni diras al ni, le tie regas varmondo. Sufiĉe tamen por ni iom plilongu la matenmanĝon kaj por ke ni perfekte sekigu la tendon antaŭ ol ni enpaku ĝin.
Estas nur du boatoj tage inter Delfzijl kaj Emden. La unua estas je la 10:50 - tro frue por malrapiduloj kiel ni. Ni do prenos la duan je 16:50. Sed eĉ dum la plej nerektan vojon, ĝis la moleo ni devas nur bicikli apenaŭ pli ol 30 kilometroj . La administranto de la kampadejo priskribas al ni Delfzijl kiel malbelan urbon, malbeligitan de la konstruado de modernaj konstruaĵoj. Anstataŭe, li konsilas al ni devojiĝi al la bela mezepoka urbo Appingedam, la plej malgranda urbo en la provinco, precipe konata pro ĝiaj Hängende Küchen (pendkuirejoj). La betonaj biciklaj vojoj tra kampoj de cerealoj kaj terpomoj kaj la spuroj laŭ la malĉefaj vojoj permesas anvanci sufiĉe rapide. Neniu digo hodiaŭ, neniu ŝafo, apenaŭ kelkaj bovinoj. Ni estas en 50 a.K. La tuta Nederlando estas okupata de la romianoj... La tuta ? Ne ! Ĉi tie, en Bierum, la druido Van de Mikstuur preparas magian pocion el malto, lupolo, gistoj kaj akvo – ĝi ne mankas ĉi tie –. Estas ĝi kiu permesas al la loĝantoj de la vilaĝo rezisti la invadanton. Almenaŭ tio estas la rakonto, kiu venas al mia menso dum mi veturas tra Bierum. Ni piknikas ĉe la bordo de Damsterdiep ĝis kelkaj infanoj decidas naĝi malpli ol du metrojn de ni kaj, kiel dvi povas divini, faras konkurson de "bomboj", la plej sukcesaj el kiuj neeviteble ŝprucas sur nin. Ni volonte lasas la lokon al ili kaj iras trinki kafon en la malnova malkonsekrita baziliko, malvarmeta kaj agrabla loko.Dum kelkaj kilometroj ni retrovas digon kaj ŝafojn sur la pado, kiu kondukas al la moleo. Forlasonte Nederlandon, ni faras bilancon pri tio, kio ŝajnis al ni igi ĉi tiujn provincojn Frislando kaj Groningen belaj kaj trankvilaj, krom iliaj belaj flagoj, kiuj flirtas en la vento kaj ornamas preskaŭ ĉiujn domojn - tiu de Frislando per sia bela ruĝaj "pompeblêden (lilio folioj) kiuj aspektas kiel koroj estas tre bela -. La rigardo, kiu vidas malproksimen en la ebenaĵon kaj la akvon kompreneble, kiu ĉiam ĉeestas, kelkajn metrojn de la domoj, kiom ajn modestaj ili estu. La loĝejoj ne havas aŭ havas nur unu etaĝon, ili estas je homa alteco. Ni ne vidas ĉi tie grandajn apartementojn, kies vertikaleco ŝirus la horizonton. La ĝardenoj estas floraj, la gazonoj perfekte falĉitaj, la naturo ĉiam ĉeestas, la birdoj kaj la ŝafoj, trankvilaj, la stratoj pavimitaj per ruĝaj brikoj. One povas facile ĉie iri per biciklo : neniuj montetoj, tamen ofta malfavora vetero, pluvo. Preskaŭ ĉiuj sekundaraj vojoj estas vicitaj per biciklovojo, la vojkruciĝoj ofte estas sekuraj. La biciklo estas do normala transportmaniero. La filino de Maike malŝatas la lernejan buson kaj veturas per sia biciklo ĉiutage al kolegio, 8 kilometrojn de ŝia hejmo. Trafiko ne estas tamen, ŝajnas al ni, tiel trankvila kiel oni diras – aŭtistoj ĉi tie, male al tio, kion ni vidis en Flandrio, stiras tro rapide kaj apenaŭ estas pli ĝentilaj ol en Francio. Ankaŭ afiŝtabuloj estas maloftaj kaj plej ofte diskretaj. Ni transiras la Ems-estuaron per boato. La daŭro de la transiro estas unu horo kaj dudek, kio lasas tempon por kontempli la riveron, pri kiu mi neniam antaŭ aŭdis – ni ja transiris Bad Ems dum nia vojaĝo laŭ Rejno sed... tute rilatas al ĉi-tiu rivero !Sur la bordoj de la rivero, ĉi tie larĝe preskaŭ 4 kilometrojn, laŭ nia itinero, estas tiom da ventomueliloj, ke mi ne povas kalkuli ilin. Estas centoj da ili. Ni vidas malmultajn aliajn boatojn, plejparte velboatojn. Ni transiras delton de la rivero Elbo per boato. La daŭro de la transiro estas unu horo kaj dudek minutoj. Ni do havas tempon por kontempli la riveron, kies nomon mi nur konas - danke al aŭ pro Napoleono, ekzilita al la insulo Elba, kiu neniel rilatas al la samnoma rivero. Ĝi estas tamen rivero, kies kurso estas pli longa ol tiu de Luaro kaj kiu banas urbojn tiel gravajn kiel Magdeburgo, Dresdeno kaj Hamburgo. Ni jam renkontis Elbon antaŭ kelkaj jaroj dum nia vojaĝo de Bruselo al Berlino tra Hago, sen vere atenti lin.Jen Germanio !
